sábado, 7 de diciembre de 2019

Guión

 ESCENA 1:
acto1:no camiño do monte

voz en off:Ola,chamome Marcos,vivo en Pintes unha vila onde a industrializacion ainda non chegou.O monte e enorme con grandes árbores moitisima vida era raro non ver un raposo polas mañanas cando ia a escola.

Acto2:bus, aparacado na escola,todos baixan

voz aien off: ..ai escola un lugar que odio mero tamen amo e dame pracer ir.Sempre ai algo por aprender e iso motivame a ir ,pero o que odio son a eses rapaces sepre burlándose de min e de quen se xunte conmigo, dicen que son raro que non son "normais" as cousas que fago ou por que os meus gustos non van "a moda" por non ter roupa cara, a verdade e que no meu armario sempre oubo roupa dos pais que xa non a querian ,eu en verdade agradezoo por que eles estan sempre coas mesmas cousas.Tamen chamanme amargado debido a que nos recreos marcho pra parte traseira do colexio e penso nas miñas cousas.

Acto3 : o personaxe principal andando para sua casa

voz en off: cuando volvo a casa sempre falo coa miña parte inconsciente dexesando que os meus pais non estiveran discutindo ,pero e inebitable , sepre teñen algo polo que discutir os cartos sempre estan nas suas discursions. 
As veces nin entro en casa por medo a que un dos sopapos me caera a min por metiche.
Acto4:rapaz na sua casa(pasillo)

voz en off: un dia decidin meterme e decirlles que xa estaba ben..pero non funcionau o meu pai deume na cachola con suavidade ,pero a min me doera o feito e fuxin ao monte autaticamente.
acto5:personaxe entrando na casa 

Marcos:xa volvin...(asustando)
voz en off:tiña medo nunca fixera algo así,pero non aparentaba haber ninguen na casa, así que funme dormir.
(pausa)-vaise para cama
voz en off: levanteime e diante do pasillo estaban os meus pais discutindo ,que orixinalidade,pero enton o escoitei.
Pai Marcos: esotu fato das tuas merdas ,non me importa o colexio do rapaz eu co meu diñeiro fago o que me de a gana oiches.Quero o puto divorcio.
voz en off:a miña nai botouse a chorar .Eu mirei mal a o meu pai e funme ao monte e básicamente o meu metdo de olvidar e relaxarme.Desde ese dia non volveria a ver ao meu pai.

Escena última.

acto 1: futuro . personaxe (18 anos) falando a cámara

Marcos:Dende que el se foi todo volveuse mas difícil so principio a miña nai non cobraba moito asi que adoitabamos comer caldo todas as semanas ademais as horas de luz estaban moi contadas asi que acabei por adoptar unaha mascota para descansar dos estudos doutra maneira.A dia de oxe traballo de obreiro e estou estudando informática ,xa que, no seu dia non puiden pola situación económica no meu fogar.O meu pai testeame desde que obtuvo o meu movil sepre intentando comprarme con ir ao cine ou comprarme algun videoxogo bobo de estes. 
Un dia acabei por picar,pero non por que queria ,o Monte onde eu botara tantas horas era agora propiedade dunha empresa de papel foi cuestión de dous meses e non quedou ninguha árbore en pe.
A miña traxectoria na vida ensinoume que os cartos cantos mais son mais problemas veñen detras.O problema non e que os cartos cambie a xente, a xente cambia por cartos.


No hay comentarios:

Publicar un comentario